رابرت ردفورد، اسطوره واقعی سینمای آمریکا و چهره‌ای به یادماندنی در صنعت فیلمسازی، در سن ۸۹ سالگی درگذشت. او که با بازی در فیلمهایی همچون «بوچ کسیدی و ساندنس کید» و «راهی که داشتیم» به شهرت جهانی رسید، علاوه بر موفقیت در بازیگری، به عنوان کارگردان فیلم برنده اسکار و بنیانگذار جشنواره ساندنس شناخته می‌شود. جشنواره‌ای که به تحول و ترویج فیلمهای مستقل کمک شایانی کرد و تا امروز جزو معتبرترین رویدادهای سینمای جهان به شمار می‌رود.
زندگی و حرفه هنری رابرت ردفورد
رابرت ردفورد در سال ۱۹۳۶ در سانتا مونیکا، کالیفرنیا به دنیا آمد. او از دوران کودکی علاقه زیادی به هنر و داستان‌سرایی داشت. خانواده او در محله‌ای مهاجرنشین در جنوب لس‌آنجلس زندگی می‌کردند و ردفورد با شور و اشتیاق به رادیو و کمیک‌ها علاقه‌مند بود. پس از تحصیل در دانشگاه کلرادو و دوره کوتاه نقاشی در پاریس، بازیگری را انتخاب کرد و در اوایل دهه ۶۰ میلادی با حضور در تئاتر و تلویزیون وارد دنیای نمایش شد.
با این حال، شهرت واقعی او با بازی در فیلم «بوچ کسیدی و ساندنس کید» در سال ۱۹۶۹ رقم خورد که در کنار پل نیومن در نقش دو راهزن دوست‌داشتنی سینما ظاهر شد. این فیلم نه تنها به پرفروش‌ترین و معروف‌ترین وسترن تاریخ تبدیل شد، بلکه نام ساندنس را به عنوان نمادی از هنر مستقل نیز برجسته ساخت.
نقش‌های ماندگار و سبک بازیگری
ویژگی متمایز ردفورد در نقش‌هایی بود که وجوه انسانی و در عین حال پرتنش شخصیت‌ها را به خوبی به نمایش می‌گذاشت. او اغلب نقش مردان درونگرا و پیچیده‌ای را بازی می‌کرد که با فضای پیرامون خود دست و پنجه نرم می‌کنند. این رویکرد او باعث شد تا بتواند در فیلمهایی مانند «مرد عادی» که جایزه اسکار را برای بهترین کارگردانی به او داد، توجه خاصی به نقش‌های روانشناسانه معطوف کند.
در نهایت، رابرت ردفورد با بازی در فیلمی مانند «همه چیز از دست رفته» که فقط ۵۱ کلمه در آن صحبت کرد، حضوری متفاوت و چالش‌برانگیز در فیلم داشت که تحسین منتقدان را برانگیخت. توانایی او در ارائه بازیگری برگرفته از احساسات ابتدایی و ساده، نشان‌دهنده عمق استعداد او بود.
بنیانگذاری جشنواره ساندنس و تاثیر بر سینمای مستقل
رابرت ردفورد که همواره به دنبال فراهم کردن فضایی برای استعدادهای نوظهور و ایده‌های تازه بود، در سال ۱۹۸۱ موسسه ساندنس را تأسیس کرد. این موسسه و جشنواره‌اش به بستری برای فیلمسازانی تبدیل شدند که نمی‌خواستند زیر سایه کمپانی‌های بزرگ فیلمسازی باشند. اهمیت این حرکت در موفقیت‌ها و شهرتی که امروزه جشنواره ساندنس دارد، دیده می‌شود.
آرمان‌های ردفورد فراتر از هنر بود؛ او سال‌ها به حفظ محیط زیست، حقوق بومیان آمریکا و مقابله با گرمایش جهانی پرداخت و در این مسیر، هنر و رسانه را ابزاری برای آگاهی‌بخشی استفاده کرد.
زندگی شخصی و میراث
رابرت ردفورد زندگی خصوصی سالم و ساکتی داشت و ترجیح می‌داد بیشتر وقت خود را در طبیعت و در میان خانواده‌اش بگذارند. او دو بار ازدواج کرد و چهار فرزند داشت. علاوه بر فعالیت‌های هنری، زمان زیادی را صرف فعالیت‌های بشردوستانه و زیست محیطی کرد و از دریافت جوایزی چون مدال آزادی ریاست جمهوری آمریکا نیز بهره‌مند شد.
میراث ردفورد شامل صدها فیلم، کارگردانی تاثیرگذار، و به ویژه بنیانگذاری جشنواره ساندنس است که پلی میان سینمای مستقل و مخاطبان جهانی ایجاد کرد. زندگی و کارهای او برای بسیاری از نسل‌های بازیگران، فیلمسازان و فعالان هنری یک منبع الهام بی‌پایان باقی خواهد ماند.
اخبار داغ سلبریتی در آلارا اینترتینمنت!