موزیکال “پنج سال گذشته” (The Last Five Years)، ساختهی جیسون رابرت براون، یکی از برجستهترین آثار تئاتر موزیکال است که داستان عشق و جدایی یک زوج را با ظرافت روایت میکند. این نمایش با حضور آدرین وارن در نقش کتی و نیک جوناس در نقش جیمی، تجربهای احساسی و متفاوت را به مخاطبان ارائه میدهد. ساختار روایی خاص این اثر، آن را از دیگر موزیکالها متمایز کرده است.
ساختار داستانی و روایت دوگانه
داستان این موزیکال از دو زاویه روایت میشود:
- کتی: از لحظهی جدایی و شکست عشقی تا اولین جرقههای عاشقانه.
- جیمی: از شروع رابطهی پرشور تا خیانت و پایان تلخ.
این روایت موازی، بینندگان را با احساسات متضاد هر دو شخصیت همراه میکند و درک عمیقتری از فراز و نشیبهای رابطهشان ارائه میدهد.
بررسی اجرای آدرین وارن در نقش کتی
آدرین وارن با بازی بینظیر خود، کتی را به شخصیتی زنده و قابل لمس تبدیل کرده است. اجرای او در ترانهی “صعود به سربالایی” (Climbing Uphill)، که به چالشهای یک بازیگر زن در صنعت سینما میپردازد، یکی از بهترین لحظات نمایش است. دیالوگهایی مثل:
“چرا کارگردان به پایین تنهام خیره شده؟ نیمی از رزومهام دروغ است!”
بهخوبی فشارهای حرفهای و ناامیدیهای کتی را نشان میدهد و وارن این حس را با قدرت منتقل میکند.
نیک جوناس در نقش جیمی
نیک جوناس در نقش جیمی، نویسندهای که به موفقیت سریع دست پیدا میکند، حضوری قابل قبول دارد. اجرای او در ترانهی “الهه شیکسا” (Shiksa Goddess) پرشور و جذاب است، اما در مقایسه با وارن، عمق عاطفی کمتری در نقشآفرینیاش دیده میشود. او در نمایش پیچیدگیهای احساسی جیمی، بهویژه در لحظات جدایی، کمی ضعیف عمل کرده است.
طراحی صحنه و نورپردازی در “پنج سال گذشته”
- نورپردازی: استفاده از رنگهای نارنجی، طلایی و آبی توسط استیسی دروزیه، تفاوتهای زمانی و احساسی دو خط داستانی را به زیبایی نشان میدهد.
- حرکات رقص: طراحیشده توسط برادران کوپرمن با الهام از “ویولنزن روی بام”، هویت یهودی جیمی را برجسته میکند.
جیسون رابرت براون دربارهی اثرش میگوید:
“این نمایش پیامی ندارد، فقط داستان دو نفر است که میخواهند با هم باشند اما نمیتونن.”
با این حال، صداقت در روایت عشق، شکست و رشد شخصی، این موزیکال را به اثری تأثیرگذار تبدیل کرده که تا مدتها در ذهن مخاطب باقی میماند.
با دنبال کردن آلارا اینترتینمنت، از آخرین اخبار باخبر شوید!
منبع: vulture.com